(Ժարգոնից թարգմանեց հայերեն ու մի կերպ
խմբագրեց՝ Դ. Մելիք)
Ոչինչ չկա զարմանալու,
Ի՞նչ եք այդպես շշմած նայում,
Ես ասացի պարզապես,
Որ ուզում եմ համբուրել Ձեզ:
Իսկ ի՞նչ պետք է էլ ասեի,
Որ առանց Ձեզ ես կյանք չունե՞մ,
Որ կյանքից շատ Ձեզ սիրու՞մ եմ,
Այդպե՞ս պետք է քարշ տաի Ձեզ անկողին :
Բայց, սիրելի՛ս, ես նմա՞ն եմ,
Հոգնածագույն էն տպերին,
Որ փողի տեղ կարիքն ունեն
Արդեն խամրող ձեր աչքերի:
Լա՛վ, էդ դեպքում էսպես անենք...
Սիրո հարցով վաղը եկեք...
Ժամը չորսին... կզրուցենք...
Գուցե... տեսնենք...