Արևը հրավառ
մայրամուտք
ունի,
Կսառի ամռան,
շունչեն ձմեռվան.
Մեր համբույրն,
ո՜վ սիրական,
Պիտի երբեք
չպաղի:
Դեղնած կը
թափին տերևներն
աշնան,
Կթոշնին վարդեր,
միգեր կփըտին.
Մեր սիրտերը
տարփագին
Հավիտյան թարմ
պիտի մնան:
Այտեր կթոռմին,
կմարին աչքեր,
Ճակտին վրա
անբիծ խորշոմք
կփորվին.
Մեր սերն, ո՜վ
լույս իմ սրտին,
Պիտի երբեք
չըլլա ծեր: