(Դասական Ուղղագրութեամբ)
Հին առակ է
Աղւէսի դունչը խաղողին չհասաւ
Ասաց՝ պակ է:
Սուած աղւէս,
Մտնի պարտէզ,
Տեսնի խաղող,
Ա՜խ ... արևկող
Յակինթ ճիթեր
Վարից կախ, կախ,
Ա՜յ թէ կուտէր.
Աչքն էր տեսնում,
Դունչ չէր հասնում:
Էսես պուպուզ,
Էնտեղ պուպուզ,
Էս վազի տակ, էն վազի մօտ,
Վերջն՝ աչքէ տիս, բերնէ կարօտ,
Խիստ սրտնեղած
Ելաւ գնաց
Պարտէզից դուրս
Հետն ասելով.
-Մի խօսքով,
Լաւ է տեսքով...
Բայց խակ է, կանաչ է,
Ուտելու բան չէ,
Բերան տաս
Ատամհարիք
Կստանաս: