Զգո՜ւյշ
խոսիր Հայաստանում,-
Այստեղ ամեն
գագաթ ու ձոր,
Արձագա'նք
է տալիս հզոր
Եվ քո խոսքը
հեռո՜ւ տանում...
Թե բարի են
խոսքերը քո,
Հայոց լեռներն
ակնածանքով
Կխոնարվե՜ն
քո դեմ լռին`
Բաշը քսած
քո ձեռքերին:
Իսկ թե չար
են` լեռները
մեր,
Հրաբխի բնե'րն
անմեռ,
Որ լռել են,
բայց չե'ն հանգել,
Քեզ լավայո'վ
կարձագանքեն,
Որ լեռնե'ր
է քշում-տանում...
Զգո՜ւյշ խոսիր
Հայաստանում...
Զգո՜ւյշ քայլիր
Հայաստանում,-
Նե՜ղ են ճամփեքը
լեռնական,
Երկու հոգու
տեղ չեն անում,
Թե դեմ-դիմաց
ելնեն հանկարծ.
Թե բարեկամ
ես ու ընկեր,
Ա՜նց կկենաք
իրար գրկած,
Թե դավով ես
այստեղ ընկել,
Կգլորվես ժայռերից
ցած.
Ո՞վ եղավ քո
գալու վկան,
Գնալըդ ո՞վ
է իմանում...
Նեղ են ճամփեքը
լեռնական,
Զգո՜ւյշ քայլիր
Հայաստանում:
Զգո՜ւյշ գործիր
Հայաստանում,-
Մենք գահ ու
թագ չե'նք ունեցել,
Եվ... արքա' է ամեն
մի հայ,
Զորք ու բանակ
չենք ունեցել,
Եվ... սպա է ամեն
մի հայ.
Ամեն մի հայ`
լեռան մի ծերպ,
Ամեն մի հայ`
ուրույն մի
կերպ,
Ամեն մի հայ`
մի Հայաստան
Բաժան-բաժան,
Անմիաբան,
Զատվա՜ծ, հատվա՜ծ,
Եվ սակայն`
մի`
Երբ սպառնում
է թշնամին
Մեր դարավոր
անմահ երթին
Եվ այս ժայռին
թառած բերդին,
Որ Հայրենիք
ենք անվանում...
Զգո՜ւյշ գորցիր
Հայաստանում: