Այնպես ես գալիս, այնպես գնում, Ով դու արարող և ավերիչ, Որ դժվար է մարդ գլխի ընկնում՝ Բերածդ ի՜նչ էր, տարածդ՝ ի՜նչ: Գալիս ես որպես իրարանցում Եվ անց ես կենում որպես երազ. Կյանք իմ, դու ձրի ներկայացում,- Բայց ինչքան թանկ ես նստում վրաս: