Աքասիաներու
շուքին տակ
Ծաղիկներեն
հուշիկ թերթեր
կը թափե
բուրումներով
օծուն հովիկն
իրիկվան,
հոգիներուն
կ՚իջնե երազ
մը բուրյան,
ի՜նչ հեշտին
է մթնշաղն
այս սատափե:
Աքասիաներ,
գինով լույսե
ու տապե,
օրորվելով
մաքուր շունչ
մը կը հեւան.
մինչ կը ձյունե
ծաղիկն իրենց
հոտեւան՝
զոր խոլաբար
հովը գրկել
կը շտապե:
Ու լույսն
անոնց ,անխոս
հուրի՜ դյութական.
հըմայագեղ
ու վարսքերով
արծաթե,
շատըրվանին
կ՛իջնե գուռին
մեջ կաթե:
Ջուրը ցայտքեն
ծաղիկ ծաղիկ
կը կաթե,
վըճիտ, ինչպես
լույսե արցունքը
մանկան,
նըվագն անոր
կը հեծեծե
հեշտական:
Ծաղիկներեն
հովը թերթեր
կը թափե...: