Կ. Մկրտիչյանի
հիշատակին
Ձմրան ցրտին
հովերեն վերջ
Զըվարթ գարունը
ժպտեցավ.
Ընձյուղեցան
թուփերն ու
պերճ
Ծաղիկները
ծլան կարգավ.
Բայց հիշատակն
անոր, ավա՜ղ,
Հողին տակը
թաղված մնաց.
Լքված հոգվույն
անունը վաղ
Մոռացոնքի
վիհին գնաց:
1902, հոկտեմբեր