Կը թանձրանան
Տերևներուն
Շեղջեր լըքուն,
Մինչ կը դառնան
Դեռ ծառերուն
Մեջ համորեն
Հովերն աշնան,
Պարն ամեհի:
Ու դեպ ի տուն
Միշտ կը դիմեն
Շեշտերն ամեն
Ծիծառներուն.
Միշտ դեպ ի տուն:
Ու դեպ ի ներս
Բոլոր իղձերս
Ա՛լ տարիր դուն,
Չքնա՜ղ աշուն:
Դեպ ի տամուկ
Պատուհանին
Ա՜լ կը հառին
Աչքերս հիամկ,
Ու սե՜ր համակ,
Երգըդ կ’իջնե
Սրտիս` ուր նե
Իղձ մը ճերմակ
Պիտի գտնե:
Չէ՜, հովերուդ
Հետ ցավը չէ՛
Որ կը տանջե
Սիրտըս հըրուտ.
Այլ կը դառնան
Իղձ, հուզմունքեդ
Բողբոջ գարնան
Արևաշող
Հույսերն հավետ: