Ո՜վ սիրական խավարներ: Կենդանի՜ երազ դանդաղ գիշերներու, ուր կի՛րքը միայն նայվածքներ ունի: Ու մի՛շտ, մի՜շտ, անխոնջ կերպով, անպատում մելամաղձությունը Համբույրին: