Հեշտ այգուն
մոտ երազեցի,
մըրափիս մեջ,
Վառ գույներով
դրասանգված
երգը կյանքին.
Եվ դողդոջուն
ծիածաններ
մետաքսառէջ
Ու փաղփածոպ,
կ’երկարեին
աշխարհ մ’անգին:
Օրվան կյանքի տըվայտանքներ` իմ հորձանուտ
Երազներուս հըմայքն ի սպառ փարատեցին.
Ու դիտեցի կյանքը մոտեն, զերծէ օատրանուտ
Խոլ խաղերե,– կոտտանքներով դաժան խոցին:
Իրիկվան դե՜մ… Ըստվերները կ’իյնան արագ:
Զուր առտըվան երազանքներս ես կ’որոնեմ.
Ըմպեց անոնց լույս շիթերը սեր մը վայրագ.
Հեծեծանքիս հետ մընացած մինակ, հո՛ն եմ…
1902