Թուղթին
վրա ճերմակ
Էջ մը սարսըռուն,
Կամ գանկերուն
տակ
Հույլերն հուշերուն,
Կը ձուլեն
հըստակ`
Հիշատակն անհուն…
Եվ թող անապակ`
Նկարն այս սիրուն,
Ձոն ըլլա` շիտակ
Թարգման սիրտերուն.
Ձոնը` հիշատակ`
Անձայն, բայց խոսուն:
1902, Սվազ