Մեկ համբույրդ
զիս պիտ ըներ
երջանիկ
դուն զլացար
ինձի շնորհն
այդ գողտրիկ,
դժնե “ոչ” ըդ
թքիր ինձի
անտարբեր,
ես այն օրեն
կը տառապիմ
տարուբեր:
Դուն զլացար
ինձի շնորհն
այդ գողտրիկ
ու սևերու
մեջ թաթխեցիր
իմ մեղրիկ
ժպտիս ցոլքը,
մերթ վառվռւն,
մերթ հանդարտ
ես այն օրեն
եղա թշվառ
մը անբախտ:
Դժնե “ոչ” ըդ
թքիր ինձի
անտարբեր,
այդ “ոչ” ըդ սուր
սրտես սորեց
արյուններ:
Մերժումի այդ
սառ լախտն,
ավա՜ղ, վշտագին
գալարեցուց
սևերու մեջ
իմ հոգին:
Ես այն օրեն
կը տառապիմ
տարուբեր.
վիշտը սիրտըս
իմ ըրավ քանդ
ու ավեր,
այն օրեն, երբ
սև բաժակըն
այդ թույնի
ըմպեցի ես,
սիրտըս բյուր
բյուր կ՛արյունի: