ՍԻՐԵՐԳ

Ձյունին վրայեն կ’երթաս, արև՜ ձյունածաղիկ,
Քայլիդ չափն է կոչնակին ձայնը ժամուն,
Շուրջդ է ծիածան, օ՜հ, առտըվան այս ժամո՜ւն,
Սիրտդ` ուխտադիր սրբության մը խաղաղիկ:

Ձյունին վրայեն կ’երթաս, արև՜ ձյունածաղիկ,
Մնջելով ունկն ի վար աղոթք անծանոթ,
Ու շփելով շուրթիս սյուք մը մյուտոնհոտ,
Հիմա կ’երգեն, օ՜հ, “Զարթի՜ք, փառք իմ, զարթի՜ք…”:

Ձյունին վրայեն կ’երթաս, արև՜ ձյունածաղիկ,
Կ’երթաս, ո՜վ կույս, ձյունին վրայեն իմ սրտիս,
Հորինելով գունյան կայծեր ու աստղի՜կ.
Իմ տաղարանս` ուր դուն կ’երգես, կը ժպտիս: