ՁՅՈՒՆԸ

Սիրում եմ ես ձյունը:
Սիրում եմ ես ձյունը,
Երբ նա իջնում է
Անտես երկինքներից այս մայթերին,
Եվ մեծաքա~յլ , դանդա~ղ դու շրջում ես,
Ինքդ էլ չիմանալով անրջում ես
Այն, ինչ կյանքով վեհ է և անթերի:
 
Սիրում եմ ես ձյունը:
 
 
Երբ նա իջնում է ,
Դու հիշում ես հանկարծ
Անցած տարիներիդ խայտանքը մանկական,
Եվ քաղցրորեն սիրտդ քեզ տանջում է:
Դու հիշում ես հանկարծ
Երբեք չմոռացված այն աղջկան,
Որի թարթիչներին իջած ձյունը
Լսելի է դարձել սրտիդ բաբախյունը…
Սիրում եմ ես ձյունը:
 
Երբ նա իջնում է,
Ինքդ էլ չիմանալով` անրջում ես,
Որ գալիքը, վաղը,որ ապագան
Քեզ չտեսած անգամ`
Ճանաչում է,
Եվ հաճույքից սիրտդ խենթորեն ուռչում է.
Քաղցր է թվում ,որ դու
Այս կյանքում չես ծնվել օրապակաս,
Որ ապրում ես,որ կաս,
Որ շնչում ես….
 
 
Սիրում եմ ես ձյունը:
Երբ նա իջել է,
Երբ իջել է նաև լռությունը,
Եվ մեծաքայ~լ, դանդա~ղ, լուռ շրջելով,
Դու զգում ես նրա փխրության վրա
Քո մարդկային մարմնի ծանրությունը: