25. ՍԱՄԱՐԱՑԻՆ ՈՂՈՐՄԱԾ (Ղսւկ. Ժ. 25-37)

²⁵Եւ ահա յարեաւ ոմն օրինական, փորձԷր զնա և ասԷր. “Վարդապե՛տ, զի՞նչ գործեցից, զի զկեանսն յաւիտենականս ժառանգեցից”: ²⁶Եւ նա ասԷ ցնա, “ՅօրԷնս զի՞նչ գրեալ Է, ո՞րպԷս ընթեռնուս”: ²⁷Նա պատասխանի ետ և ասԷ. “Սիրեսցես զՏԷր Աստուած քո յամենայն սրտԷ քումմԷ, և յամենայ անձնԷ քումմԷ, և յամենայն մտաց քոց, և զընկեր քո իբրև զանձն քո”: ²⁸Եւ ասԷ ցնա. “Ուղիղ ետուր զպատասխանիդ.զայդ արա՛ և կեցցես”: ²⁹նա իբրև կամեցաւ զանձն արդարացուցանել, ասԷ զՅիսուս. “Եւ ո՞վ Է իմ ըներ”: ³⁰Պատասխանի ետ Յիսուս և ասԷ. “Այր մի իջանԷր յԵրուսաղեմԷ յԵրիքով և անկաւ ի ձեռս աւազակաց, որք մերկացուցին զնա և վԷրս ի վերայ եդին, թողին կիսամահ և գնացին: ³¹ԴԷպ եղև քահանայի միոջ իջանել ընդ նոյն ճանապարհ, և տեսեալ զնա զանց արար: ³²ՆոյնպԷս և Ղևտացի մի եկեալ ընդ նոյն տեղի, ետես և զանց արար: ³³Սամարացի ոմն ճանապարհորդեալ՝ եկն ընդ նոյն առ նովաւ և տեսեալ զնա գթացաւ: ³⁴Եւ մատուցեալ պատեած զվԷրս նորա՝ արկեալ ի վերայ ձԷթ և գինի. և եղեալ ի վերայ գրաստու իւրոյ՝ ած զնա ի պանդոկ մի և դարմանեաց զնա: ³⁵Եւ ի վաղիւ անդր, իբրև ելանԷր անտի, հանեալ ետ զպանդոկապետն երկուս դահեկանս և ասԷ. “Դարման տար դմա, և զոր ինչ ծախեսցես ի դա՝ ի միւս անգամ գալստեան իմում հատուցից քեզ”: ³⁶Արդ՝ ո՞ յերեցունց ի նոցանԷ թուի քեզ մերձաւոր լեալ անկելոյն ի ձեռս աւազակացն”: ³⁷Եւ նա ասԷ. “Որ արար զողորմութիւնն ի վերայ նորա”: ԱսԷ ցնա Յիսուս. “Ե՛րթ և դու արա՛ նոյնպԷս”: