8. ՓԱՐԻՍԵՑԻՆ ԵՒ ՄԱՔՍԱՒՈՐԸ ( Ղուկ. ԺԸ. 10-14 )

¹⁰,Երկու մարդ տաճար ելան աղօթքի կանգնելու. մէկը՝ փարիսեցի, ﬕւսը՝ մաքսաւոր։ ¹¹Փարիսեցին կանգնած էր ﬔկուսի և, ինքն իրեն, այս աղօթքն էր ասում. “Աստուած իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպէս՝ յափշտակողները, անիրաւներն ու շնացողները, և կամ ինչպէս այս մաքսաւորը. ¹²այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում և տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից”։ ¹³Իսկ մաքսաւորը կանգնած էր ﬔկուսի և չէր իսկ կաﬔնում իր աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը և ասում. “Աստուա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ ﬔղաւորիս”։ ¹⁴Ասում եմ ձեզ, սա՛ իջաւ իր տունը արդարացած, ոչ թէ ﬕւսը. որովհետև, ով որ բարձրացնում է իր անձը, կը խոնարհուի, և ով որ խոնարհեցնում է իր անձը, կը բարձրացուի։