ՆՆՋԻՐ ԴՈՒ ԽԱՂԱՂ

 (Գուրգեն Մարգարյանի անմահ հիշատակին)
Քնած էր Գուրգենն օտար երկրում
Հայրենի տունն էր տեսնում երազում
Գուցե տեսնում էր աղջկան սիրած,
Կամ մեր լեռները, ծառերը ծաղկած,
Քնած էր խաղաղ իրեն մահիճում
Հայոց բանակի սպան դյուցազուն
Եվ անգամ մտքի ծայրով չէր անցնում
Դարան է մտել թուրքն արնախում,
Ազերին գիտեր. ազնիվ պայքարում
Անկարող էր դեմ առ դեմ կռվել,
Վճռեց նենգորեն՝ լոկ թուրքին վայել
Խորամանկորեն հարցերը լուծել:
* * *
Դեռ Դավթից եկել ու մեզ է հասել
Հայը քնածին մատով չի կպել
Բայց թուրք բորենին, արյունն աչքն առած
Կացնով գլխատեց Գուրգենին քնած
Բոթն Հայոց աշխարհը ցնցեց
Ու կյանքը մի պահ ասես կանգ առավ
Անգամ գետերը լռեցին վշտից,
Արցունքն էր հոսում Մասիսի կրծքից,
Նույն ձեռագիրն էր, մեզ վաղուց ծանոթ
Անել ենք մենք այս ճամփով արյունոտ
Արդեն մոտ հարյուր տարի է անցել
Թուրքն էությամբ նույնն է մնացել
Բնավ չի փոխվել թուրքն արնախում
Անկուշտ թալանչի ու բիրտ մարդասպան
Աշխարհի երեսին չկա ոչ մի ազգ
Նենգ ու խորամանկ որ լինի այսքան
Ու ծնվում են, ծնվում են դեռ.
Թալեաթներ են ծնվում ու նոր Համիդներ
Դահիճներ են ծնվում դավադիր, խարդախ
Թուրք մայրերի արգանդից ավաղ...
* * *
Ննջիր դու խաղաղ, ննջիր հայորդի
Թող վարդ-մանուշակ շիրիմիդ ծաղկի
Գուրգեն, քո մահով նորից հաստատվեց
Թուրքն իր իսկական դիմակը բացեց
Չարն անպատիժ չի մնա երբեք
Մենք քո վրեժը մի օր կլուծենք
Թեկուզ դարեր գան ու դարեր գնան
Կհատուցեն մի օր գինը մեր արյան
Այսօր աշխարհն անհոգի, անսիրտ
Թեւեր է տվել արնախում ու բիրտ
Քամելեոնի պես իր գույնը փոխող
Իր էությունը անվերջ քողարկող
Սուտը բերանում աջ ու ձախ շաղող
Այդ թուրք հրեշին ազգս բզկռտող
Գիտցե՛ք,
Թուրքն ինչքան էլ իր կաշին փոխի,
Ինչքան սողեսող օձի պես գնա,
Թույն է լեզվի տակ, պատրաստ խայթոցի
Թուրքը թուրք էլ հավերժ կմնա...
* * *
Ննջե՛ք, հայորդիք, ննջե՛ք դուք խաղաղ
Հալվում է արդեն սառույցը դանդաղ
Ձեր արյան գինը նա կհատուցի
Աստծո դիվանից ո՞ւր պետք է փախչի:

25.02.2005, Բրյուսել