Արդյոք
օրե՞րս են
արդեն հաշված
Թե՞ ես եմ նրանց հաշիվը կորցրել
Տկար է սիրտս, տխուր, հալածված
Ասես արեւն է գլխիս խավարել:
Կյանքս ամենքին ես նվիրեցի,
Լինի հարազատ, կամ թեկուզ օտար
Ծանոթ, անծանոթ հացս կիսեցի,
Պատրաստ՝ ընկածին հասնելու համար.
Ոչ մեկից ոչինչ ես չաղերսեցի,
Դատարկ գրպանով ինձ հարուստ կարծի,
Թե ինձ մեկ տվին, տասը տվեցի,
Ում ինչ տվեցի ,անդարձե ասացի:
Կյանքում չսիրի սուտ կույր ձեւացնել,
Ու հոգուս լույսը տվի ամենքին
Իմ տկար սրտի վերջին վայրկյանն էլ,
Վերջին թրթիռն էլ ձերն է լիովին...
2003, Բրյուսել