ՄԻ ԲԱՐԻ ԱՆՈՒՆ

 Ա~խ ծարավ եմ ես մտերմիկ խոսքի,
Սիրտս ամոքող բարի հայացքի,
Փաղաքշող ձեռքի ու տաք համբույրի,
Որ չնմանվեմ թոշնած մի վարդի.
Թիթեռի նման թռչկոտեմ անվերջ
Բուրմունքը շնչեմ ծաղկած սարերի,
Խենթ մանկությունս գտնեմ նրանց մեջ
Ու ընկնեմ գիրկը ծով երազների.
Թեեւ աշունը դուռս է թակում
Մազերիս գույնն էլ փոխվեց ճերմակի
Սակայն իմ սրտում ծառերն են ծաղկում
Ջահերն են վառվում անմահ գարունքի.
Այսօր ինձ ոչինչ պետք չի այս կյանքում
Մի բարի անուն ու մի երգ անմար,
Որը ծնվել է իմ սրտի խորքում,
Գնում է ապրի հավերժ, դարեդար...

2004, Բրյուսել