ՄԱՀԻՑ ԶՈՐԵՂ

 Կյանքում մահից չկա դաժան բան,
Բայց ես չեմ վախում այդ մահ կոչվածից
Մահը իմ վշտից դաժան չի այնքան
Վիշտ, որ չեմ կարող պոկել իմ սրտից
Դաջվել է այնտեղ իմ ծնված օրից
Ու դարձել միակ իմաստն իմ կյանքի,
Այրվում եմ անհաս-անհաս կարոտից՝
Պապերիս երկրի՝ այգեստանների:
Ես երգ ու պարով մահը կընդունեմ
Թեկուզ հենց այսօր, թեկուզ այս պահին,
Միայն թե ուխտս - ուխտս կատարվեր
Ազատ տեսնեի ես սարը Մասիս:
Հանկարծ թե իղձս թաղեն հողի տակ,
Հողն էլ չի կարող բերանս փակել,
Իմ սրտում դաջված վիշտը անհատակ
Հանդերձյալ կյանքն էլ չի կարող կոծկել
Պահանջատերն եմ պապերիս երկրի
Ո՛չ առաջինն եմ, ո՛չ էլ վերջին.
Լինի հանդերձյալ, լինի այս կյանքում,
Հայ դատնե է միայն իմ կարոտ սրտում:
Գիտցե՛ք, աշխարհում մի հայ էլ մնա
Հայոց եղեռնը նա չի մոռանա
Նա չի մոռանա սուրբ սարը Մասիս,
Ծովից ծով ձգվող հողը պապերիս...

2003, Բրյուսել