Դեռ չի անցել
Հարյուր տարի,
Հարյուր գարուն
Դեռ չի անցել
Մեր սուգը սեւ
Սրտներիս մեջ
Մեր ժպիտը
Մնաց թերի.
Հե~յ, որտեղ ես
Դու մեծ Շիրազ
Դե հիմա քո
Աչքերը բաց
Տե՛ս, լուսաշող
Այս մեծ դարում
Թուրքն արնախում՝
Սումգայիթում,
Դարասկզբի
Կիսատ թողած
Հայոց ջարդն է
Շարունակում,
Ու առանց մի
Պատկառանքի
Ասես ի լուր
Ողջ աշխարհի
Ազգն այդ վայրի
Ու տմարդի
Հանդգնում է
Առեւանգել ու սպասել,
Բռնաբարել կանանց
Հայոց
Ու հայ մարդու
Խանդը շարժել...
Դե բա՛վ է լռենք...
Արթնացիր, Դավիթ,
Նստիր դու նորից
Քուռկիկ Ջալալին,
Կապիր քո մեջքին
Քո Թուր Կեծակին,
Որ ելնենք մարտի,
Հայոց զոհերի
Ու մեր նամուսի
Վրեժը լուծենք
Արթնացի՛ր, Դավիթ,
Արթնացեք բոլոր
Քաջեր հայածին.
Դո՛ւք, Անդրանիկի
Կտրիճ զինվորներ
Վարդան զորավար,
Քաջ ֆիդայիներ,
Էլ բա՛վ է քնեք
Ժամն է հատուցման...
Արթնացեք կազմենք
Մի հուժկու բանակ
Դո՛ւք մարտը վարեք,
Որ տեսնենք արդար
Ու սուրբ դատաստան
Եվ ելնենք անհաս
Մեր սարը Մասիս
Ու չքնաղ լեռան
Ձյունե գագաթին
Խմենք կենացը
Պապերիս...
1988