Օգնելու համար ինկած հոգիիս
Վեր կանգնել նորեն, ո՛վ իմ անծ՛անոթ,
Ո՛վ իմ բարձրաշուք, ո՛վ իմ քաղցրահոտ
Տղաա, մոաեցո՛ւր հոգիդ հոգիիս։
Այսպես երազ մը. քովյըդ ամեն օր,
Ամեն օր քիչ մր ավելի խոնարհ,
Մինչև որ այլևս հետքը չմնար
Անցյալ կսկիծես, վերքերուն անոր։
Ով հոժարակամ Զրկանքին ճամփան
Առաջնորդող դուռ մը, զոր կբանան
Իմ հիացքներուս բալլիքներն ոսկի...
Սրահներու մեջ շրջվելու համար
Ամբողջ սյունազարդ ու ամբողջ մարմար,
Ուր Հանդարտությո՛ւնը կբնակի...