ԵՐԵՎԱՆ

Իմ չքանաղ վարդագույն ուրախ քաղաքի,
երբ երկար ժամանակ հեռվում եմ լինում,
երբ կարոտն է այրում իմ հոգու խորքից,
միացնումեմ ռադիոն ու հանկած լսում'
Խոսում է Երևանը....
Երևանն է խոսում, իմ ստրից է խոսում,
խոսում է ու անուշ պատմում է,
իմ երկրի սարերի, երկնի մասին,
խոսում եմ ու ասես տեսնում
ես իս փողոցն ու իմ տունը թանկագին:
Երևանն է խոսում, իմ ստրից է խոսում,
Խոսում է ու ասես լսում եմ իմ մոր հուզումները,
Խոսում է ու ասես զգում եմ ջերմ համբույրը
հավատարիմ իմ սիրածի ...
Աշխարհի չորս կողմից բռնում եմ լուռ ձայներ,
որ խոսում են հազար ու մի լեզուներով,
ու ամեն մի լեզու մի երգ է դարձել,
բայց լսում եմ ես առավել սիրով
Խոսում է Երևանը....
Երևանն է խոսում, իմ ստրից է խոսում,
խոսում է ու անուշ խորհում են
ցիրանները, վարդերը իմ երկրի,
խոսում է ու շաղոտ զնգում են
բաժակները կենաց ընկերների:
Երևանն է խոսում, իմ ստրից է խոսում
ու ցնծում եմ առավել որ հայ եմ
ու ինչպես ամեն հայ կարոտաբար հուզվում եմ
ու հպարտանում եմ ես բոլոր աշխարհի հայության համար
Երևանն է խոսում...