ՆԱՄԱԿ

Քաղաք - պողոտաներուդ ձեռքերեն կհամբուրեմ
Անոնց լայնքին երկայնքին մեջ մեծցեր եմ ես
- Եթե ճիտս ծուռ ե մնացեր իրավ որ հանցանքը իմս չէ
Պողոտաներեդ պերճանքը պերճորեն կվազեր
Ես չէի հասներ

Քաղաք - լամբարներուդ լույս երեսը սիրեմ
Լամբարի մը տակ էր համբույրս առաջին
Համով աղջիկ մըն էր երազն աչքերուն մեջ
Հիմա եթե բաժնվեր ենք իրարմե շատոնց
լամբարն ինչ ընե

Քաղաք օր մ'ալ կուգամ հարկավ թուշս դնել մայթերեդ մեկուն
Կարոտս առնել - անցածս օրերու մենությանս վրա լալ
Անցորդներուն վրաս խղճալու առիթը տալ իբրև վողորմություն
Եվ այդպես կենալ կենալը մոռցած

Քաղաք - գիշերանցերբ լույսերդ վառին ու տանիքներեն վեր
Գույն գույն մառախուղ մը տարածվի - երբ ամեն ինչ նիհրե
Դուն պանդուխտ տղադ Զահրատը մի մոռնար
Հարցնողներուն բարև ըրավ ըսե