Այնպես ես գալիս,
այնպես գնում,
Ով դու արարող
և ավերիչ,
Որ դժվար է մարդ
գլխի ընկնում՝
Բերածդ ի՞նչ
էր, տարածդ ի՞նչ:
Գալիս ես որպես
իրարանցում,
Եվ անց ես կենում
որպես երազ.
Կյանք իմ, դու
ձրի ներկայացում,—
Բայց ինչքան
թանկ ես նստում
վրաս: