Բացում է ամպրոպի ու աղապատանքի

Բացում է ամպրոպի ու աղապատանքի
թափանցիկ դարպասները
բնաջնջվող քաղաքի քավության դիմաց,
(իր ձեռնափով դեռ չի շոշափել
վշտի ու անկման հազար երանգները),
բացում է հոգոցի հինավուրց կարասները՝
մոտ ու հեռավոր ոլորտներում թաղված,
և մաքրում է հայացքը
հույսի բավիղներում գնդակահար ընկնող
աստանդականների վերջին քրտինքով-
ինչպես հայր անուստր,
որպես Մարգարե մահվան լեռների: