Նվիրված
Քրիստոնեության
1700 ամյակին
/2001թ., Երևան/
1700 տարի-օրհներգդ
բարի,
Մեխված է սրտին
մարդկային
բախտի
և հոլովում
է` խաչելություն,
ինչպես կանչ
հոգու վերածննդից:
Խառնված հողին-արյունը
կողից,
Կոմիտասյան
սուրբ երգի
մեջ է բիծ,
ուր ամեն թրթիռ-նման
թիթեռի…
Մեկ օրվա կյանք
է գուշակել
այնինչ:
Հազարապատիկ
անգամ խաչին
խաչվեցինք,
բայց դեռ վերջ
չկա հար հառաչանքին…
կա հույս համբարձված
որդու գալստյան
և մարդուս
դեմքին` ժպիտ
փրկության: