Դրվում
է
ա. շաղկապավոր
բարդ ստորադասական
նախադասության
գերադաս և
ստորադաս նախադասությունների
միջև:
Օրինակ`
Երբ արքան
իր զորախմբով
տեղ հասավ,
քաղաքն արդեն
ծխացող հանգած
հրդեհի էր
նման:
բ. Շաղկապով
կապված համադաս
նախադասությունների
միջև, շաղկապներից
առաջ (բացի
և, ու, կամ
շաղկապներից):
Օրինակ`
Երնքում ամպրոպ
էր որոտում,
բայց անձրև
չէր գալիս:
գ. և, կամ,
ու շաղկապներից
առաջ, եթե շաղկապվող
երկրորդ նախադասության
ենթական առաջինից
տարբեր է:
Օրինակ`
Գարունը բացվեց,
և չվող թռչունները
վերադարձան:
դ. շաղկապներով
չմիացած համադաս
(բազմակի) անդամների
միջև:
Օրինակ`
Հնչում էր
հինավուրց
եկեղեցու զանգերի
տխուր, մելամաղձոտ
ձայնը:
ե. միջանկյալ
բառերը և նախադասությունները
հիմնական նախադասությունից
անջատելու
համար (դրվում
է մեջբերվող
միավորներից
հետո, առաջ
կամ երկու
կողմից` նայած
դիրքին):
Օրինակ`
Իհարկե, հեշտ
չէր համակերպվել
անարդարության
հետ:
զ. տրոհվող
ձայնարկությունները
նախադասության
անդամներից
անջատելու
համար:
Օրինակ`
-Հե՜յ, ո՞վ
կուզի թել
ու ասեղ: (Հովհ.
Թումանյան)
է. կոչական
բառը կամ բառակապակցությունը
նախադասության
անդամներից
անջատելու
համար:
Օրինակ`
-Արա՛քս, ինչո՞ւ
ձկանց հետ
պար չես բռնում
մանկական:
(Ռ. Պատկանյան)
ը. շեշտվող
կրկնադիր շաղկապներից
առաջ (և՛… և՛,
թե՛… թե՛,
կա՛մ… կա՛մ,
ո՛չ… ո՛չ)
Օրինակ`
Ո՛չ տրտունջ,
ո՛չ մրմունջ
սգավոր,
Հեռացի՛ր,
մոռացիր ինձ
հավետ: (Վ. Տերյան)
թ. տրոհվող
միջադաս դերբայական
դարձվացքից
առաջ և հետո:
Օրինակ`
Գրությունը,
գրված լինելով
անընթեռնելի
ձեռագրով,
անհասկանալի
էր:
ժ. բացահայտիչից
հետո, եթե նախադասության
վերջին բառը
չէ:
Օրինակ`
Մեր ազգային
էպոսի գլխավոր
հերոսը` Սասունցի
Դավիդը, մարմնավորում
է հայ ժողովրդի
ազգային բնավորության
լավագույն
գծերը: