ՍԻՐՏՍ Է ԽՌՈՎ ԱՅՍ ԱՇԽԱՐՀԻՑ

Մտքեր իմ բացե´ք դռները գոցված,
Հորդե´ք, հեղեղվե´ք խենթ ու վարարած.
Սրբե´ք ձեր ճամփից աղբն այս կուտակված
Թող որ զուլալվի ջուրը ճահճոտված,

Որ չմնան իղձերս անկատար,
Մտքերս շղթայված ու փակ
Թղթին հանձնեցի արցունքներն իմ տաք,
Ինձ մնաց դատարկ ցավ ու տառապանք.

Շա՜տ փնտրեցի սրտիս սփոփանք.
Արդարություն, խիղճ ու հավատանք,
Ա´յս է երնկավորիս միակ բաղձանք,
Որ չլինեն երբեք դավեր, անարգանք:

Դերասան են դարձել մարդիկ.
Կյանքն է դարձել դառը խաբկանք
Հանուն շահի ու աթոռի
Կորցրել են դեմք, պատկառանք:

Սիրտս է խռով այս աշխարհից,
Մարդկանց վարքից' ծախու, դաժան
Չի տարբերվում մարդը գայլից.
Դիմակներն է միայն բաժան:

ԲՐՅՈՒՍԵԼ