Կուրծքը
հեւ առած, հավքից
թեւ առած,— ե՞րբ
կըգա նա.
Իմ սրտում
սառած այս
աշունը թաց
— ե՞րբ կըգնա
նա:
Իմ թախծոտ
հոգին, ցավըս
անմեկին կամոքե՞
նա,
Իմ հիվանդ
կրծքին, իմ
արնոտ վերքին
կըմոտենա՞...
Իմ թախծոտ
հոգին, ցավըս
անմեկին կամոքե՞
նա,
Որ սիրտս ցաված,
հոգիս բեզարած
հանգստանա:
1903-1904