...Սակայն չըկա՜յ նաւը ա՛լ...
Ընդհարեցա՜ւ խարակերու
Կամ՝ նաւերու մէջ երկու
(Երէկ՝ օրհնեալ, այԺմ՝ անիծեալ)
Ճզմըւեցա՜ւ, փշրեցա՜ւ...
Անկախութի՛ւն Հայկական ՝
Երազն էր ան ՝ սուզուեցա՜ւ,
Թողլով բեկոր մը միայն...։
...Կենդանութի՛ւն Հայրենի,
Ո՛վ դուն, մարմի՛ն եւ հոգի՛,
Աւի՛շ անվերջ, հո՛ւր անշէջ...,
Դուն հո՛ն էիր ՝ նաւուն մէջ
Եւ դուն... թըռա՜ր անկէ դուրս...
Եւ հիմա դուն իմ հոգւոյս,
Հազարներու հոգւոյն մէջ
-Հոգւոյն, մտքին, մարմինին-
Հեծեծագին, հրճուագին
Աշխատելով գաղտնօրէն ՝
Գիշեր-ցերեկ, լաստ առ լաստ
Կը շինե՜ս նաւը նորէն
Կ՛ընես Վաղուա՜ն զայն պատրաստ...։
1923