ՄՇՈԻՇ

Քույր—ե՞ս անունդ մոռցա
Թե ոչ քիչ մըն ալ դուն անուն չունեիր—
Ինչո՞ւ համար կմսեին սարփինաները բարի
Երբ ձեռք ձեռքի կքալեինք մշուշին մեջ որ չկար–
Հանկարծ շուրջս նայեցա
Չկայիր
Քույր—ե՞ս արդյոք չտեսա
Թե ոչ քիչ մըն ալ դուն երբեք չկայիր—

Ինչո՞ւ համար կմսեին սարփինաները բարի
Մշուշին մեջ որ չկար
Կքալեինք ձեռք ձեռքի
Միլիոնավոր առավոտներ ակնթարթի մեջ ծնան–
Կվախնայիր կմսեիր սարփինային պես բարի–
Քույր—ե՞ս արդյոք չկայի
Թե ոչ քիչ մըն ալ դուն կայիր առանձին–

Ինչո՞ւ անունդ մոռցա