Քեզանից հեռու
Ես ապրում էի
Կարծես թե ինքս
էլ ինձանից հեռու:
Ինձանից հեռու
Դու ապրում էիր...
Դու չէի՞ր ապրում
բուսական կյանքով:
Իսկ հիմա,
Երբ մենք մեկտեղ
ենք արդեն,
Կարծես թե նորից
շերտ-շերտ միացանք,
Որ ամբողջանանք
նարնջի նման
՝ մի կեղևի մեջ
Եվ հյութավորվենք՝
Հողի ավշային
չորս բաժին խառնած
Չորս բաժին ավյուն
արեգակնային,
Ու երջանկորեն՝
Նոր կերպ ու նորե՛ն՝
Բարբառենք անխոս.
<< Այս է մեր մարմինն.
առե՛ք ու կերե՜ք
>>...
Ինձանից հեռու
Դու նման չէի՞ր...
Ես նման էի կարծես
այն մարդուն,
Որ սքանչելի
ձեռագիր ունի,
Բայց ... գրագետ
չէ կատարելապես:
Իսկ հիմա,
Երբ մենք մեկտեղ
ենք կրկին,
Նու՛յն կյանքը
հիմա
Իր սքանչելի
նու՛յն ձեռագրով
Գրագիտության
դասեր է տալիս
Թե՛ շնորհալի
վազերին այգու,
Թե՛ տաղանդավոր
գետերին բոլոր,
Թե՛ հայտնի ոխից
գազազողներին,
Թե՛ թաքուն սիրուց
կակազողներին
Եվ թե՛ աշխարհիս
պատերին բոլոր,
Մանավանդ...ահեղ
ցուցամատերից
Մա՜հը չկաթի,
Այլ կյա՛նքը
ծորա
Թշվառ ու փոքրիկ
այս երկրի վրա՝
Հեռվից ետ դարձող
Տիեզերախույզ
հրթիռի պես...
Տեսնու՞մ ես,
Մի տե՜ս,
Ծաղկած ծիրանին
դիմացի բակում
Նշխար է բաշխում
քահանայաբար
Ամբողջ շրջանով
իր մեծ շուրջառի,
Իսկ մեղուները
(Այդ նշխարները
ծծելուց արբա՞ծ
Թե՞ գուցե դրդված
ուրիշ պատճառից)
Ցույցեր են անում
փեթակի առջև,
Ինչպես որ մարդիկ
՝
Շենքերի առջև
պառլամենտների...
Ով ի՜նչ ուզում
է` թող այդ էլ անի:
Իսկ ես ուզում
եմ ... իսկ դու չե՞ս
ուզում,
Որ գեթ այս անգամ,
Գոնե այս անգամ
...
Հեռավորությունն
ինձ ու քեզ երբեք
Չկիսի՜ այնպես,
Ինչպես ... հինգշաբթին
շաբաթն է կիսում:
Կորչի՜ հինգշաբթին
....
Երևան, 1964թ.