Անո՛ւշիկ
աղջիկ, քեզ
կգտնեմ ամեն
տեղ.
Երբ գիշերանց
հառեմ աչքերս
աստղերուն,
Ա՛յնքան ջինջ
են, ա՛յնպես
քնքուշ ու
անմեղ,
Որ կկարծեմ
անոնց լույսին
մեջ սիրուն
Տեսնել նայվածքդ
բյուրեղ:
Ծառերու տակ
երբ որ ելլեմ
իրիկվան
Ման գալ անունդ
հիմարաբար
կրկնելով,
Այն փայփայիչ
նվագն աղվոր
խոլական,
Զոր ոստերուն
մեջեն կ’երգե
սյուքը զով,
Ինձ կթվի ձայնդ
աննման:
Առավոտուն,
երբ երկնքին
մեջ վճիտ
Պատուհանես
դիտեմ ծնունդն
արեգին,
Զեփյուռը,
շունչ Արշալույսին
վարդաժպիտ,
Որ իմ մազերս
կուգա շոյել
մեղմագին,
Կուտա սարսուռն
համբույրիդ: