Դուն
լայն ճամփեդ
գընա, ա՛ղվոր,
Ես կերթամ
մութ արահետես,
Երջանիկ այն
համոզմամբ,
որ
Սրտով գոնե
ինծի հետ ես:
Ու անխռով
կայքես նըսեմ
Աչքըս հառած
շավղիդ, ո՛վ
իմ
Դալուկ լույսըս,
պիտի սպասեմ
Քեզի որչափ
որ ես ապրիմ:
Մեկ խնդիրք
մը միայն. վերջին
Ժամուս կուզեմ
որ մոտս ըլլաս,
Եվ երբ ամենքն
ինե փախչին,
Դու գեթ անուշ
դեմքըդ ցույց
տաս:
Եվ ամեն փառքի
փոխարեն,
Միայն պատկերըդ
հստակ ու ջինջ
Հետըս տանիմ
այս աշխարհեն
Չը հիշելով
ուրիշ ոչինչ:
<1901>