Տանթելներուդ
փրփուրովը
կը մտնես
Երերալով`
նավու մը պես
ալեհերձ,
Աչքերու մեջ
ցանկություններ
կը գըտնես,
Ու կը հրճվիս
կնկան մը պես
այլամերձ:
Մատուցումի
մը պես կարծես
կը ծփան
Կոհակավետ
մարմնիդ բոլոր
գիծերը,
Ծըփանքով մը
օձագալար խոլական,
Եվ կը զմայլին
ապշած տղան
ու ծերը:
Ամեն այրերն
հորձանքիդ
մեջ կը դառնան,
Ու կը փոխվին
խելոքներն
ալ խենթերու,
Սուրբերն անգամ
իսկույն վրադ
աչք կը բառնան,
Հոսանքն ես
դուն սարսուռներու,
տենդերու:
Ըսե՛ շիտակ,
թե որ սիրեցիր
քիչ մը զիս,
Ո~վ հասուն
կին, որ խոնջենքը
մարմնիդ մեջ
Տարիներուն
դեմը կելլես,
կընդվըզիս,
Ձյունածաղի՞կ
արդյոք կամ
հո՞ւր ես անշեջ:
<1908>