Փնտրում ես
դու ինչ-որ
հանցանք,
Հեգնում ես
ինձ ու չես
ներում,
Բայց կա ինչ-որ
մի կարեկցանք
Քո հեգնական
ժպիտներում:
Հեգնում ես
ինձ ու նախատում,
Բորբոքում
ես կռիվ ու
վեճ,
Բայց կա ինչ-որ
մի քաղցրություն
Քո դառնագին
խոսքերի մեջ:
Ա՜խ, հոնքերդ
ես հաճախ կիտում,
Նայում ես
ինձ այնպես
մռայլ,
Բայց կա ինչ-որ
քնքշություն
Քո անողոք
դեմքի վրա:
Հաճախ այնպես
խայթում ես
դու,
Սրտիս այնպես
վիշտ ես բերում,
Բայց կա ինչ-որ
մտերմություն
Քո այդ օտար
հայացքներում:
Մերթ փարվում
ես ինձ հովի
պես,
Մերթ հողմի
պես ինձ չարչարում,
Ա՜խ, երբ այդպես
շոյել գիտես,
Էլ ինչո՞ւ
ես ցավ պատճառում: