Մի վերջին
անգամ
Վեթևից եկավ
կայծակ հեռագիր,
“Ազդարարվում
է օդային տագնապ”…
Թողեց ու գնաց
կռունկն՝ հյուսիսի
Հավատարմագիրն
առած կտուցին։
Թիթեռը սրտի
պայթյունից
մեռավ։
Ճնճղուկը մտավ
գազապաստարան։
Իսկ սարը, սարը,
Լուսաքողարկման
օրենքին հլու,
Իր փշաքաղված
գագաթներն
ի վար
Իջեցրեց ամպի
վարագույրը
սև։
Սուլելով տխուր
և աններդաշնակ,
Սարերից իջել,
նույնիսկ տագնապած,
Պուրակների
մեջ հոգնած
ծառերի
Հանդերձանքներն
է քամին քրքրում։
Վաղ առավոտից,
Առանց ընդմիջման
և նախաճաշի,
Պատուհանիս
տակ անձրևը
աշնան
Առասպելներն
է մեքենագրում։