Ահա եղև պայծառ
գարուն,
Հոտըն բուրեաց
անուշ վարդուն,
Ձայնըն քաղցրիկ
գայր պլպուլուն,
Եւ եղանակըն
հաւերուն:
Ծաղկանց դաշտերըն
գունըզգուն,
Սըփռին տերևքըն
ծառերուն,
Յորդորեցան
ջուրք գետերուն,
Լողան ձըկունք
ի մէջ ծովուն:
Տերև սըփռին
առաւօտուն,
Ցօղն ի վերայ
իջեալ յամպոյն,
Նա ես՝ պըլպուլն
ի քո սիրուն
Եմ քան զալիդ
ի մէջ ծովուն:
Պըլպուլ նըստեալ
վերայ վարդին,
Եղանակէր նա
քաղցրագուն՝
Առաւօտէ մինչ
իրիկուն.
Խև էր եղել
վասըն հոտուն:
Աղաղակէր պըլպուլն
ի վարդն.
- Առանց քեզ
յո՞նց ելնում
ի հուն.
Հանց քաղեցիր
զշունչս ու
հոգիս՝
Այլ չի մնաց
երեսս գուն:
Հանց ողորմուկ
ի վարդն ասաց.
- Իմ լուսատու
արևըն դու,
Աստղըն զօհալ
և մուշտարի,
Շամս ու ղամարի
իմ թաճըս դու:
Տպազիոն և
շափիւղայ,
Ակըն սուտակ
և շիկագուն,
Դու ես քաղաք
Չինումաչին,
Մարդիկ ի քեզ
յուշ կու մըտնուն:
Եկայք մանկունք
ի պաղչանին,
Ծաղկունքըն
ի մէջ վըրան
զարնունք,
Ղումրին երգէ
մեզ եղանակ՝
Թ'այսօր եղև
պայծառ գարուն:
Այսօր մարդիկ
ուրախանան,
Որտեղ ընկեր
ունին սիրուն,
Նոքա ի սէր
մեր ժողովին,
Քաղցրիկ խըմեն
յանուշ գինուն:
Չինարըն ու
նունուֆարըն,
Նարգիզ ծաղիկըն
խայտագոյն,
Մուրտըն, շուշան
ու բրաբիոն
Եւ ըռահանն
խիստ սիրուն:
Ծաղկունք սըփռին
հարիւր հազար,
Կանաչ, կարմիր
և գունըզգուն,
Թըռչունք ի
յօդըս վերանան.
Որհնեն զաստուածն
ամենեցուն: