ԱՇՆԱՆԱՅԻՆ ՀԵԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Իրիկուններն ես կը խոկամ,
Ամայության երգը կ’ացնի
Պատուհանիս երբ առջևեն,
Անկապ ձայներ զիս կը թովեն,
Հոգվույս մեջեն մերթ Աշունի
Կ’անցնի հանկարծ ուրուն տարտամ:

Գիշերն համբուն ես կ’երազեմ
Ցավը կյանքի Աշուններուն,
Ու շամբուշ հովն` որ կը տանի
Դեպ ի տամուկ խորշեր նըսեմ`
Զորս տերևի տեսիլն աղփուն
Որ օդին մեջ կը տատանի:

Եվ ցուրտ այգուն միշտ կը դիտեմ
Պարուտակը մըշուշներուն,
Զոր գիշերվան անտես ձեռքեր
Թույլ միջոցին մեջ են ձըգեր,
Վըհատության պես մոլորուն`
Զոր քաշած է սերն հոգվույն դեմ:

Բայց թափառի՜լ կուզիմ ընդմիշտ,
Մառախուղին ու հովին դեմ,
Ու դաշտերուն մեջ ամայի,
Ուր աչքն ահով միշտ կը նայի,
Դիտել` տժգույն ու դալկադեմ
Բարձունքներուն տամուկն ու վիշտ:

Հոգիս հիմակ հափրանքն ունի
Սիրո խանդ ու հըրայքներուն,
Ու ծաղկալից եղկ ջերմության
Վայելքեն վերջ բազմաբուրյան,
Կ’ուզե մշուշն այս օրորուն,
Ու ցրտագին զովքն Աշունի: