ՍՈՆԱԴԻՆ

Միջոցին մեջ կը թոշնի
Լույսի ծաղիկը թրթռուն.
Ըմպած մըռայլն ամպերուն,
Տըխուր է ծովն աշունի:

Ցորեկներուն կը հակին
Գորշություններն հոգվույս մեջ`
Ու գիշերվա երգը գեջ
Լացավ թոնով մը մեկին:

Ամայության մը տրտում
Կու գա ինձ ցավն երբեմնի.
Եվ երազանքս անպատում
Կը կոծկոծի՜, կ’արյունի:

Հովը կ’ոռնա խուլորեն,
Ու գիշերը կ’երկարի՜.
Ալիքներու ժըխորեն
Ու սարսափեն խավարի:

Դալուկ սիրո մ’աշնանային
Կը կաթե դողն հոգվույս մեջ,
Ուր հուրիներ կը նային
Անրջածին, լուսամեջ:

Բայց կը վախնամ որ նորեն
Խուսափի՜ լույսն երազին,
Ու մըշուշներ գաղտորեն
Վայելքներուս շուրջ հածին:

Աղաղակ մը, մեջն հոգվույս,
Արագորեն կը ձայնե
Մահվան պարը սրտահույզ,
Մեռա՜ծ է կույսը ձյունե:

Տարփատենչիկ, զաղփաղփուն,
Աղջիկն է ան անուրջիս,
Երազունակ ու փաղփուն
Հոգին կանգնած է առջիս:

Ու կը տեսնեմ դեռ շողուն
Փայլը սրտին իր նըսեմ.
Մոգութենեն աչքերուն
Հափշտակված կ’երազեմ…