ՑԱՅԳԱՅԻՆ

Լուսնի մահիկն երբ
Սանդուխներու վրա
Մեղմով կը տեղա
Լույծ, անձրևակերպ
Սահանքն ի լույսին:

Եվ երբ մանիշակ
Գոլորշիներուն
Մըշուշն անապակ
Կը ծաղկի թրթռուն
Ծովերուն վըրա:

Խորն իմ սենյակիս
Կը հանգչի հոգիս.
Փակաչք ու անթարթ
Կը ծըփամ հանդարտ
Ըստվերի գորշ գորշ
Լըճակներուն մեջ:

Հայելիներուն
Հոգին պըրիսմակ
Կը դողա համակ
Երբոր սարսըռուն
Աշտանակներուն
Ծիրանի ցոլքեր
Կը սահին անոր
Վըճիտ ծալքերեն
Հոգվույս ալ մեջեն
Տակավ կ’երկարի
Փափուկ արծաթի
Շավիղ մը ձայնի:
Ու ճառագայթներ`
Որ զիս կը կանչեն
Հոգվույդ ալուցքեն
Կը հասնին ինծի:

Հապօ՜ն, կը մեկնին
Իմ անրջանքին
Թիթեռներն ամեն,
Ու միջոցին մեջ
Հուշիկ կը գըծեն
Շառայլ թըռիչքին
Ակոսն հեշտագին:

Ակոսն հեշտագին`
Որ ձայնիդ կառչած
Կ’երկարի մինչև
Քու սրտիդ արև…