ԱՌՏՎԱՆ ԱՐԵՎԻՆ ՄԵՋ

Ահա՜ կ’անցնի ցայգս անքուն,
Մութին ծածքը կը մաշի.
Ու կը կաթե կույսն այգուն
Իր քողքին մեջ մըշուշի:

Անցան սայլերն ալ դանդաղ,
Ու մըշակներն երգեցիկ,
Ու բանվորներն ու հոտաղ`
Ճամբաներեն բալաձիգ:

Ճառագայթներ խուսափուկ
Լիճերուն մեջ կը խաղան,
Եվ հանկարծ թույր մը դեղձան
Կը ներկե ջուրը փափուկ:

Ու բոցեղեն լեզվակներ
Կը ծըծեն մեգն համորեն,
Արևին կյա՜նքն հըրեղեն,
Արևին փա՜ռքն անըստվեր…

Հոգիես ներս կը խուժե
Քրքումն ալիքի նըման,
Եվ հովիկին առտըվան
Գինովությունն հաշիշե:

Լիճը բոսոր հարսնուկի,
Ցորենի ծովը կանանչ,
Կը հծծին տաղն անճանաչ
Մըտերմասաց շըշուկի:

Ու մարմանդները ճանճկեն,
Ու սարերը կապտորակ
Եղկ հծծյունով մը կ’երգեն
Լույսին ոսկի պատարագ:

Տունկեր ռեհան ծաթրինի
Կը ծըխեն խունկ մը վայրի,
Որ կ’ամպանա ու կ’այրի
Բուրվառին մեջ արփենի:
Հոգիես նե՜րս կը խուժե
Քրքումն ալիքի նըման,
Եվ հովիկին առտըվան
Գինովությունն հաշիշե…