ՁՄՌԱՆ ՑՈՒՐՏ ԳԻՇԵՐ

Համբույրիդ, գիշե՜ր, պատուհանս է բաց,
թո՜ղ որ լիառատ ծծեմ` հեշտագին
կաթը մեղմահոս լույսիդ տարփանքին
ու զով շաղերուդ կախարդանքը թաց:
Պարզ, լուսածածան, հրաշալի՜ գիշեր,
հոսե՛ սրտիս մեջ դյութանքիդ ալիք.
ճերմակ երազիդ ցայտքերեն մեղրիկ
պուտ-պուտ կաթեցու՛ր հոդվույս սիրաջեր:
Կուզեմ որ դադրին ձայներն այս պատիր,
ու նեկտարիդ դողն ըմպեմ ես անհագ.
կուզեմ որ մեռնի՛ն տիվ ու ժամանակ`
ու դաբիրներուդ իյնամ ծնրադիր:
Ու դաբիրներու՜դ իյնամ ծնրադիր,
այս պաղատագին շարժուձեւիս մեջ,
ու մինչ կողողեն զիս ցոլքերդ անշեջ,
աչքերս ալ մոռնան տակավ այս նատիր:
Ցնորաբե՜ր գիշեր, ա՜հ, ընդունե՛ զիս,
ընդունե՜, միստիք ո՛վ անդորրություն,
իմ աղերսակոծ շունչիս սոսավյուն,
եւ համբույրն անանց` զոր կուտա հոգիս:
Սենյակս է լեցուն հուշքերովն աղի
երեկի հովին վայրագ տարփանքին.
ու դեռ կը հծծեն խորշերն ողբագին
վախը գրգանքին անոր կատաղի:
Ն՛երս խուժե ուժգին. նե՜րս պատուհանես
ու լեցուր խցիկս, մինչեւ կաթոգին
քու սրբությունով իր խորշերն հորդին,
եւ ես արթնանամ վաղնջուց քունես:
Համբույրի՜դ, գիշե՜ր, պատուհանս է բաց,
թո՛ղ որ լիառատ ծծեմ` հեշտագին
կաթը մեղմահոս լույսիդ տարփանքին՝
ու զով շաղերուդ կախարդանքը թաց: