Բացաստանը վարագուրեց անձրևին քողքն ամպային.
Գյուղակն համբուն ողողեր է ջուրին ծափծափն ընդհանուր.
Անդերու մեջ կը կաթոտի ճերմակ փրփուրն արծպային:
Օ՜հ լիությունն ու ամեն կողմ հրճվանքի պես կը գեղու.
Օ՜հ, քաղցրությո՜ւնն ուր կը թառի անուրջս անհագ զերթ մեղու:
Տարափն անդուլ կը լըճանա, կը շափշափե միշտ խայտակ,
Եվ արևի պես կը փայլի ճամբուն սալարկն ըսպիտակ…
398;…