Բողբոջ
տենչեր բյուրավոր,
Արագ արագ
կ’անհետին,
Ըսպասումեն`
մինչև որ
Մինակ մընամ
ես մըթին
Խոհերուս մեջ
տարուբեր:
Եվ ալեկոծ, փոթորկոտ
Մըտածումներ զիս հանկարծ`
Հորձանքներով, հիվանդոտ
Երազանքով մըշտարծարծ,
Կը պաշարեն տըխրաբեր:
Հևքոտ ծովուն փըրփուրին,
Կամ եզերքին ես հառած,
Հորիզոնե՜ն ալ անդին,
Սիականիս հեռացած
Ուրվականը կը տեսնեմ:
Բայց կ’ուշանա՛, ան չի՜ գա,
Ինչպես այսօ ու վաղն ալ,
Եվ հատնումով ցավագար,
Կը թըվիմ խոնթ մը դառնալ
Ցընորքներու մեջ դըժխեմ: