Քիչ է պատահում, որ ինքս ինձանից
Փոքր ինչ գոհ եմ լինում,
Դժգոհ եմ հաճախ,
ՈՒրեմն՝ մարդ եմ ու դեռ ապրում եմ:
Բայց ես սիրում եմ, երբ սիրում են ինձ.
Ես ինձ այդ պահին այնպես եմ ժպտում,
Ինչպես ժպտում են այն կոր գերանին,
Որ գետի վրա դարձել է կամուրջ.