Քիչ է պատահում, որ ինքս ինձանից Փոքր ինչ գոհ եմ լինում, Դժգոհ եմ հաճախ, ՈՒրեմն՝ մարդ եմ ու դեռ ապրում եմ: Բայց ես սիրում եմ, երբ սիրում են ինձ. Ես ինձ այդ պահին այնպես եմ ժպտում, Ինչպես ժպտում են այն կոր գերանին, Որ գետի վրա դարձել է կամուրջ.