Ինծի կըսեն.-"Ինչո՞ւ
լուռ ես"-
"Ո՜հ, միթե բառ
կամ խոսք ունի՞
Արշալույսը,
որ կըբռնկի,
Զի անհուն
է այն ալ ինձ
պես":
Ինծի կըսեն.-"Միշտ
տխուր ես"-
"Ինչպե՞ս չըլլամ,
մեկիկ մեկիկ
Թոթափեցան
գլխուս աստղիկք...
Արշալույս
մը չանցավ
սրտես":
Ինծի կըսեն.-
"Կրակոտ չես,
Լճակի մը պես
ես մեռած.
Դալկահար՝
դեմքդ ու հայեցված",-
"Ո՜հ, հատակն
են իմ փրփուրներ":
Ես ինձ կըսեմ.-"Ժամդ
է հասեր,
Քու երկրորդ
սև մորդ գընա՛
գոգ,
Գերեզմա՛ն,
հոն գտնես
դու գոգ,
Վարդեր, թրթռում,
թռիչ ու աստղեր...":