Անոնք գացի՜ն
խորհուրդով
ու գաղտնիքով
բեռնավոր,
Գացին նավերը
սիրույս իմ
աչքերուս առջևեն,
Ցըռուկնին
վեր, դեպի մութ
եզերքները
հեռավոր,
Առագաստները
գինով, մայրամուտի
գաղջ հովեն:
ՈՒ տեսա, որ
հինավուրց
դիցուհիի պես
աղվոր,
Իրենց ձյունի
անարատ սրբության
մեջ համորեն,
Թևերնին վեր,
անծանոթ ափունքներու
ուխտավո՜ր,
Անրջանքիս
կարապները
սահեցան համրորեն...
Իրիկուն է:
Կըդիտեմ ես
լույծը անհուն
ջուրի,
Հովը լըռիկ
կըպատմե ինծի
հուշքեր երջանիկ,
ՈՒ անմատում
խորհուրդով
անսահման ջուրը
կուռի:...
Քար ու փրփուր
ափին վրա կը
համբուրվին
իմ առջիս...
Ես կը դիտեմ
հեռավոր հորիզոնին
որ լըռիկ
Գացին նավերը
սիրույս ու
կարապներն
անուրջիս:
Անոնք գացին
խարհուրդո՜վ
ու գաղտնիքո՜վ
բեռնավոր...