Կանխազգում
եմ գալիքդ,
աշխարհ,
Ու ողբում
վաղվա սեւ
օրվադ համար
Քանզի թուրքն
է քեզ հաստատ
իշխելու
Արդ իմ ասածն
եք հետո հիշելու:
Էլ ի՞նչ պատերազմ,
պատերա՞զմ
երբե՛ք,
Ահա շատ շուտով,
մոտ ապագայում
Լինի Եվրոպա,
թեկուզ տիեզերք,
Թուրքն է տիրելու,
այդ են ինձ
ասում
Վաղագուշակող
մտքերն իմ
գալիքի.
Նա ներքուստ
մի մեծ ախորժակ
ունի,
Ուզում է կրկնել
մեծն Նապոլեոնի,
Կամ Հիտլերի
պես, որ ժամանակին
Փորձեցին ուժով
տիրել աշխարհին,
Բայց ինչքան
խելքով լինեն
երկուսով
Խորամանկությամբ
չեն հասնի
թուրքին
Հնուց է գիտակ
նա այդ ,արվեստինե
Հագել է այսօր
նա գառան դիմակ,
Ցույց տալիս
իրեն բարեկիրթ
մի ազգ
Ու սփռվում
է ողջ աշխարհով
մեկ,
Անվերջ բազմանում,
գցում է արմատ,
Սուսիկ ու
փուսիկ եւ
շատ աննկատ
Աստղաբաշխորեն
աճում ու աճում,
Մեծ Եվրոպայի
դռներն է ճանկռում
Զոռով թե խաթրով
հենց որ խցկվի,
Առաջին քայլը
ա՛յ սա կլինի.
Շքեղ կտոնի
իր հաղթանակը
Կարող է շարժել
այս ձեր զարմանքը
Դեռ նա ուզում
է շահել ժամանակ
Թուրքը գիշատիչ,
նենգ ու անառակ
Հենց որ իր
թաթը Եվրոպա
դնի
Հետո կրունկին
հաստատ տեղ
կանի,
Կամաց, քայլ
առ քայլ նա
կգրավի,
Ու ողջ աշխարհն
իրենով կանի:
Աշխարհի գլխին
սեւ ամպ է կախված,
Փորձանքից
միայն այս
պատուհասած,
Լոկ հայը թուրքին
կարող է սանձել
Քանզի կոկորդի
ոսկորն ենք
դարձել.
Թե որ աշխարհն
փաստն այս
ընդունի,
Ու խոհեմ լինեն
այրերն աշխարհի,
Բացեն դիմակը
թուրքի իսկական,
Նայեն աչքերին
գեթ արդարության,
Հայոց եղեռն
է իբրեւ խարազան.
Այս է բանալին
միակ փրկության
Արար աշխարհի
ու ողջ մարդկության,
Որ կշղթայի
թեւերը նրա՝
Թուրքի փափագն
էլ սրտում
կմնա...
12.11.2003, Բրյուսել