ԱՇԽԱՐՀԱԿԱԼԸ

 Կանխազգում եմ գալիքդ, աշխարհ,
Ու ողբում վաղվա սեւ օրվադ համար
Քանզի թուրքն է քեզ հաստատ իշխելու
Արդ իմ ասածն եք հետո հիշելու:
Էլ ի՞նչ պատերազմ, պատերա՞զմ երբե՛ք,
Ահա շատ շուտով, մոտ ապագայում
Լինի Եվրոպա, թեկուզ տիեզերք,
Թուրքն է տիրելու, այդ են ինձ ասում
Վաղագուշակող մտքերն իմ գալիքի.
Նա ներքուստ մի մեծ ախորժակ ունի,
Ուզում է կրկնել մեծն Նապոլեոնի,
Կամ Հիտլերի պես, որ ժամանակին
Փորձեցին ուժով տիրել աշխարհին,
Բայց ինչքան խելքով լինեն երկուսով
Խորամանկությամբ չեն հասնի թուրքին
Հնուց է գիտակ նա այդ ,արվեստինե
Հագել է այսօր նա գառան դիմակ,
Ցույց տալիս իրեն բարեկիրթ մի ազգ
Ու սփռվում է ողջ աշխարհով մեկ,
Անվերջ բազմանում, գցում է արմատ,
Սուսիկ ու փուսիկ եւ շատ աննկատ
Աստղաբաշխորեն աճում ու աճում,
Մեծ Եվրոպայի դռներն է ճանկռում
Զոռով թե խաթրով հենց որ խցկվի,
Առաջին քայլը ա՛յ սա կլինի.
Շքեղ կտոնի իր հաղթանակը
Կարող է շարժել այս ձեր զարմանքը
Դեռ նա ուզում է շահել ժամանակ
Թուրքը գիշատիչ, նենգ ու անառակ
Հենց որ իր թաթը Եվրոպա դնի
Հետո կրունկին հաստատ տեղ կանի,
Կամաց, քայլ առ քայլ նա կգրավի,
Ու ողջ աշխարհն իրենով կանի:
Աշխարհի գլխին սեւ ամպ է կախված,
Փորձանքից միայն այս պատուհասած,
Լոկ հայը թուրքին կարող է սանձել
Քանզի կոկորդի ոսկորն ենք դարձել.
Թե որ աշխարհն փաստն այս ընդունի,
Ու խոհեմ լինեն այրերն աշխարհի,
Բացեն դիմակը թուրքի իսկական,
Նայեն աչքերին գեթ արդարության,
Հայոց եղեռն է իբրեւ խարազան.
Այս է բանալին միակ փրկության
Արար աշխարհի ու ողջ մարդկության,
Որ կշղթայի թեւերը նրա՝
Թուրքի փափագն էլ սրտում կմնա...

12.11.2003, Բրյուսել